Czarny Rynek

Z czasem samotne życie w podziemiach zaczynało mu doskwierać. Nie miał nikogo, do kogo mógłby się odezwać. Cztery ściany, cisza i on. Dlatego pojawił się właśnie tutaj, na czarnym rynku. Był dziś spory ruch, jak nigdy. Z balkonu swojej posiadłości mógł dostrzec, jak wiele ludzi wchodzi do tegoż baraku. Oblizał lekko usta, przechadzając się koło klatek ze zwierzętami, zatrzymując się w końcu przy tych z niewolnikami. Na jego wargi wdarł się szeroki, specyficzny i jakże chciwy uśmieszek. Niektóre z tych kobietek, jak i również mężczyzn było naprawdę smakowitymi kąskami. Zatarł lekko ręce, rozglądając się po otoczeniu w poszukiwaniu czegoś idealnego dla siebie. Chciał kobiety. Z ładnymi kształtami, z ładną buźką i taką, która z pierwszego wrażenia sprawia osobę uległą.

Wtem dostrzegł ją - długowłosą, szczupłą niewolnicę, która jako jedyna nie była zamknięta w klatce albo trzymana na smyczy. Zachowując bezwzględne posłuszeństwo wobec swojego pana, stała boso, tuż obok mężczyzny słusznej postury, który siedział na przewróconej beczce, spokojnie paląc wątpliwej jakości papierosa. Mimo, iż jego muskulatura wywierała wrażenie, prezentował się raczej blado - miał wyraźnie pomarszczoną skórę na twarzy i włosy silnie przyprószone siwizną, która dobitnie świadczyła o jego starczym wręcz wieku.
Wracając do odzianej w brudną, postrzępioną sukienkę niewolnicy - była ucieleśnieniem tego, czego poszukiwał Jim. Miała ładną, zwracającą uwagę twarzyczkę, mimo, iż nie była ona kobietą, obdarzoną oczywistą urodą wypielęgnowanej celebrytki. Po prostu miała w sobie coś, co intrygowało innych mężczyzn i nie pozwalało o niej zapomnieć.
Czując na sobie wzrok ciemnowłosego szlachcica, uniosła na niego spokojne spojrzenie jasnych tęczówek, by niemal od razu, jakby lękliwie, spuścić je na chropowaty beton. Gest ten jednak nie miał nic wspólnego z realnym strachem, jaki wzbudza obawa utraty życia bądź zdrowia, nie. Była to raczej oznaka szacunku dla wyżej usytuowanego w hierarchii mężczyzny. Kobieta po prostu nie była godna, by na niego patrzeć bez pozwolenia...

Jim przeniósł wzrok na dziewczynę, której spojrzenie na sobie poczuł. Uśmiechnął się lekko. Jej twarz była śliczna, a zaniepokojone spojrzenie, które automatycznie zostało spuszczone w dół niemal hipnotyzowało. Oblizał lekko dolną wargę i zrobił kilka kroków w stronę jej właściciela.
Zmrużył powieki i palcem, jak największa hołota wskazał na dziewczę, piękne jak gwieździste niebo.
- Czy ona na sprzedaż? - po krótkiej rozmowie ze starszym mężczyzną panienka była... jego.. Uśmiechnął się do niej szeroko i złapawszy iście delikatnie pociągnął ją za sobą w stronę dzielnicy szlacheckiej.
- Jak Ci na imię?

[out]

Kobieta czuła się nieswojo w towarzystwie nowego Właściciela. Jeszcze dobrze go nie poznała, a już czuła, że znacznie różni się on od jej poprzedniego Pana. Ten obecny, był znacznie bardziej żywiołowy, co pewnie wiązało się z tym, iż był od siwiejącego mężczyzny o wiele młodszy - Bezimienna nie dawała mu więcej, niż dwudziestu pięciu lat.
Nie wiedziała, jak powinna zachowywać się w jego obecności. Czy jej nowy Pan woli, by milczała, czy też chce, aby wdawała się z nim w dyskusje? Co lubi jadać? Czy słodzi herbatę? A przede wszystkim - jaki jest nowy zakres jej obowiązków?
Czując narastający niepokój, aż drgnęła, gdy usłyszała głos swojego nowego Pana, który wyrwał ją z zamyślenia.
- Nie mam imienia - odparła, zwyczajowo nie unosząc na niego wzroku.
[out]